Ik ben een vreemdeling
Ben onderweg naar huis
En ik leef en ik droom
En ik geef nooit op
Want binnenkort zoek ik het hoger op
Ruim twee decennia op moeder aarde
Een stipje in een grote werkelijkheid
Dit leven heeft voor mij op zich niet zoveel waarde
Een druppel in de zee
Het zuchten van de tijd
Ik wil niet leven alsof ik altijd hier ben
Met de dagen te krampachtig in mijn hand
‘k Zie mensen jagen naar het goud van deze wereld
Zonder te kijken naar de schoonheid van de overkant
Ik ben een vreemdeling
Ik voel me nergens thuis
Ik heb gereisd van oost naar west
Maar mijn dorst werd niet gelest
Ik wil niet wennen aan dit spel van de waanzin
Aan de leugens de oorlog en de pijn
Ik zal werken tot mijn allerlaatste adem
Maar ik verlang naar wat rust in het centrum van mijn zijn
Oh ik ben niet gemaakt
Om voor altijd hier te blijven
En ik droom soms stiekem van mijn vaderland
